Мезгіл меланхолиясы

 

 

Қала күзі,

Жаным нені жатсынды?

Әлденені аңсай ма әлде шалғайдан?

Шаңырағы қаңыраған қарт сынды,

Кәрі бақтың самайлары сарғайған.

 

Мұңға мен де маталдым...

Қоңыраулы қоңыр күз-ау,

 бұлты – Өлең!

Сенен есер қоңыр желді

шаһардың

Алып-алып ғимараты бүркеген.

 

Көңілшек бұлтты Көк Аспан,

Мен де сенің жауа алмаған бұлтың-ем.

Көкке асыққан о бастан

Мұңым да бар  мың түмен...

 

Есі ақшаға ауған ел,

Есек аңдып есіріп жүр, не істейін?

Бұл қоғамға  - саудагер

Менің мұңым  - бес тиын!

 

Күл, мейлің.

Бүгін тағы Мұң тағында тақсырмын!

Қала күзі...

Неге екенін білмеймін,

Бүгін  сені жатсындым.