Түн

Арқасын күн қажап,түн қажап,
Доңгелеп барады бір ғажап.
Біздерге беймәлім бақыидан,
Бабалар аруағы тұр қарап.

Бәрінде түсініп үлгерген,
Ымдасып отырмын сұр желмен.
Әлде бір жарымжан Жарғанат,
Тынбайды азығын іздеуден.

Кішкентай.пейліндей пенденің,
Жарғанат тартты өмір кермегін.
Бейіштен ізгілік тасыған,
Періште ескерер еңбегін.

Түн мені әлдилеп анамдай,
Әлі отыр,ұйқымды таба алмай.
Мен көзді жұмудан қорқамын,
Пәнійден адасып қалардай..