Мән

сөздер қалды өткенде - сыңғырлаған жылы ағыс,
көздер қалды көктемде - тұңғиықта, тым алыс.
құшағында аспанның құстар қайтып барады, 
жерде қалып тек қана құлқыны көп құр дабыс.

есіл даурен, сен-дағы ескірдің бе шынымен, 
елемеген сыңайлы күй кешейін мұны мен.
түн торыса ғаламды, тағы да сол қаламды ап, 
табу үшін өзімді жүрегіме үңілем.

мас қылатын көңілді мазасыз шақ бұл-дағы, 
мизам бақтың түсіндей түрленеді сыр мəні.
алмағайып ғұмыр-ай, біле алмадым, қайтейін, 
айдынына жүректің аққу қонып тұр ма əлі?..

.

Б.Ахмер