КӨСЕУ

Қараша ауыл...

Қара ошақта зорыға,

Анам жүрді қос білегін түрініп.

Сексеуілдің қыжынаған шоғына

Отырушы ем жылынып.

Армандасаң, дәл осында арманда,

Сарын қосып алабұртқан сарынға.

Анам отты көсеп-көсеп қалғанда,

Жарықтық шоқ ұласатын жалынға.

Жұмбақтанып таңғажайып атырап...

Көп білуге құмар едім Тегімнен.

Қара көсеу құдіретін бақылап,

Таң қалатын едім мен.

Содан бері өтті талай мұнар жыл,

Көсеу сыры кетпейқойдысанамнан.

Өмір мені сан қиянда сынап жүр,

Бәрі –арман.

Кеңдік маған қанмен келген сый екен,

Адамдығым –анам сүтін өтеуде.

Бір ұққаным – ауыл жетпей жүр екен

Шоқ кеудемді көсеуге...