Күн дағы,
Күйдірді әдетпен жылдағы.
Шіліңгір ыстыққа шыдамай,
Есінен айырылды-ау жын дағы...

Қапырық,
Жұтсаң дем қаласың аһ ұрып.
Түтін, газ улаған қаланың,
Түніне зар болдық қашып ық.

Қайдағы,
Тосқауыл бола алмай Ай дағы
Ақшаңқай Күннің от нұрына,
Еруге шақ қалып жайрады.

Кенезе
Кептіріп, тіл болса кенере,
Қан қойып, кейбір қарт аттанды
Мініп ап оралмас кемеге.

О, жалған,
Біздің де құдағи солардан
Қалыспай сапарлас болды да,
Жоқ әлі үйіне оралған...

Шілде еді,
Әкеміз қайтқанда ілгері,
Құдай-ау, 19 жыл бопты,
Ол кісі мәңгі көз ілгелі!

Жаз дағы, 
Қайдағы өткенді қозғады...

Қайрат Дүйсен-Парман.

19:48. 12.08.2017 жыл.