Шынарбек Жомартұлы: Тәңірдің тартуы
Бөлісу:
(Қазақтың қос батырына)
Кезбе ойды қуалап, қаңғырып,
Қаламым болдырған бейуақта.
Паң дала масаңда мәңгүдік,
Кірпігі жабылған кей – қақпа.
Мазалап аралар ызыңы,
Миымнан бал тасып ұшады.
Жүректе сүліктей күз үні,
Қайғырып болады құсалы.
Қоғамның осы деп отаған,
Кей сәтім күлгіндеп көмілген.
О, Құдай, күн шықты жотадан,
Күлкісі жарасып келінмен.
Ұсақтық жанымды билемей,
Күн нұры жүректі шарпыды.
Қазаққа қол жұмсау мүлде өгей,
Тәңірдің татулық тартуы.
Бөлісу:
Көп оқылғандар
Айбек Оралхан. Менің хан апам...
Ясунари Кавабата. Аригато
Бір күні бәріміз оянармыз
Морфидтер түнде не істейді?
Жас кітапханашылар кездесуі өтпек
Әділбекова Жанар. Жүрегімдегі дара тұлға…
Талапбек Тынысбек. Шығыстың қоңыр аюы...
Дәулет Тельман. Сизифтік сәт
Махамбет-ғұмыр
Жағда Бабалықұлы. Мықтар әлемі
Әкім Тарази атындағы оқу залы ашылды
Әділет Ахметұлы. Сағыныш - егіз ұғым Жәркенменен
Роза Мұқанованың шығармашылық әлемі
"Махамбетті оқысам да, өлеңде басқа жолмен кеттім..."
Роза Мұқанова шығармашылығы аясында шеберлік дәрісі өтті
Саянның жаңа тынысы
Жүрекке сіңген сарын жоғалмайды
Жақсының көзі...
Жазушы және қолжазба: қаламұш, мәшіңке, компьютер
Домбыраның алтыны, қоласы бар...
Асқар Алтай. Руханият Розасы
Жексенбай Қайыпұлы. Дүниені бағамдасаң биіктен...
"Танакөз" театрда
Қабиден Қуанышбай. Аққыз
Екеудің Эмиль Чоран жайлы әңгімесі