Аспанға хат

Аспанға хат

Жинақталмай шашырап,
күткен қандай жол қарап,
қара жерге тамып жатыр жапырақ,
ағаштардың маңдайынан сорғалап,
күз келді.

Көк бояуы сары болып өзгерді,
осы тұс қой өзгертетін біздерді,
бір нәрселер азаяды... қосылып,
маған соны күз берді?!

Аспан кейін шегінеді қол жетпей,
берідегі бұлт моншақтың тізбегі,
ақ киізде қошқар мүйіз өрнектей,
салған оны күз демі.

Көктем еді... жүріп өткен жаңа із,
алыстапты өткен шақпен арамыз,
енді іздеп қайдан жылу табамыз,
білмесе екен қара күз?!

Күн батады салқын қаны, қызарып,
күндегіден айырмасы басқамыз,
ала алмаған өші бардай сазарып,
бұл несі екен, қасқа күз?

***
Армысың аспан?!
Хабар күтіп достан, сол... қарағым,
Мен енді доссыз қайдан жол табамын?!
Маңдайда іліп қойған картам тұрып,
Қалай да алаңдаумен жол қарадым.

Өмірі – өмір мына бақталастың,
Бір-бірін пенде болып алдай тұрмақ.
Қайнайды қазан болып қасқа басым,
Бәсін айт, өкініштің қандай қымбат?!

Қолынан келмегесін досты ұстау...
Тұрамыз болатынның бәрін күтіп.
Біздегі жүріс мынау асығыстау,
Қаламыз болмағанның шаңын жұтып.

Біз жақта сіздің жақты «үрім» дейді,
Ол жақта доссыз өткен күнің қалай?
Дос жоқта бар-жоғымыз білінбейді,
Тек... бәрі өтіп жатыр бұрынғыдай.