Бір таң

Қоңыраулы сағат қоңырау соғады, абыржулы !!  Бүкіл үй үшін!  Мен өтірік айтамын және қозғалмаймын.  5 минуттай ұйықтаңыз.  Мен 40 минут ұйықтадым, төсектен секірдім, шалбарымды артқа қойдым, сүріндім, жерге құлап түсіп, жым-жырт ант бердім, тістерімді тазалаумен жүрдім, жол бойында мысықтардың құйрығын бастым.  Ол айғайлайды, мен қорқынышпен айқайлаймын, өйткені мен өзім қорқатынмын.  Тісті тазартудың орнына паста жұтып қойды, көйлегіме ыстық шай төгілді.  Бір рет.  Мен пәтерден бес-тоғызда жүгіріп шығып, аялдамаға асығамын.  Автобус мұрын астынан кетеді, есік дәл мұрынның алдында тарсылдап, автобус кетеді.  Мен оған тоқта деп айқайлаймын, бірақ ол естімейді.  Мен айналама қараймын.  Мен әдемі, ұзын аяқты аққұбаны көремін.  Әдемі қыз!!  Ол маған күлімсіреді !!  Оның маған қарап күлетінін елестетіп көріңізші!  Міне сәттілік !!  Мен де оған күлімсіреп тұрмын! »Сол кезде машина келіп, оны алып кетеді.  Мен күрсініп, витринаға қарап тұрмын.  Айнамен мен өзімді пижамамен және тәпішкемен көремін ..

 

Содан кейін көлік лужық арқылы үлкен жылдамдықпен өтеді.  Шашылды !! - және бүкіл луж душтың астында тұрғандай, менің үстімде болды.  Ол абдырап, ренжісіп жылап жібере жаздады.  Мен иіскеп тұрмын.  Бірақ сол кезде жанашыр әже себетке толы гүл себетін алып келіп, бәлішті мұрнымның астына қояды.
 

 

- Жей бер, немере, - дейді ол - Меніңше, сенің қарның аш, а?

 

Мен өзімді қатты қуандым, білесіз бе.  Кем дегенде бір адам маған түсіністікпен қарады.  Мен пирогты алып жеймін, үлкен кесектермен шағып аламын.  Ол қарайды және жымиды.  Мен ешқашан өзімді мұндай жақсы сезінген емеспін.  Содан кейін ол мені қолтықтап алып, автобусқа отырғызады.  Мен эмоциямен көптеген көз жасымды төгдім.  Біз онымен автобусқа барамыз, біз оның жанында отырмыз.  Мен пирог жеймін, ол маған, сосын терезеге қарайды.  Пейзажды тамашалайды.  Мен қайда бара жатқанымды ұмытып кеттім.  Міне автобус аялдайды, біз түсеміз.  Тағы да ол қолын ұстап, қырыққабат қосылған пирогты шығарады.  Оның пирогтары өте дәмді!  Біз орманда ағаштан жасалған қоршаулы қоршау бар үйге жақындаймыз.  Мен өзіме келе бастадым.
 

 

«Сіз қайда келдіңіз? Бұл әже кім? Мен неге мұндамын?» Мен жұмысқа кешігіп келгенімді есіме алдым.  Ол жай ғана қартайған адам қайдан-жайдан қашып, басына балдақпен «Банг !!» дегенде, тітіркендіретін әжейден қашып, орманға қашып кеткісі келді.  ал қаздар алға-артқа, алға-артқа жүгірді.  Әже кетті.  Ол мені лашыққа сүйреп, бұрышқа лақтырып жібереді.  Ал бұрышта мен сияқты сорлы адамдар бар.  Біз оған картоп отырғыза бастадық.  Егер мен оған арақ ішу туралы керемет ойға келмесем, біз кешке дейін үлгермес едік.  ...
 

 

- Тыңда!, Смирнов !!  Менің тісіммен сөйлеме !!  - деп зауыт директоры Иван Петрович күн күркіреді - Сіз ішкішсіз және ертегі айтасыз!
 

 

- Сонымен ... дук ... сол ... мен неге жұмысқа кешігіп келдім ...