Асылай Есқалиқызы: Адамдар-ай,өмір сүрейікші бірлесіп!

Қария шері

Көптен бергі арманым сол болғасын,

Көргім келіп ақ жаулық,өр тұлғасын.

Қарттар үйін ақырын аяңдадым,

Қарияның алсам деп бір батасын.

 

Армысыз!-деп бір бөлмеге кіріп келдім,

Бұл қай бала?!-деп ата күдіктенді.

Құдайы қонақпын ғой дегенімде,

Деді ата;немерем деп үміттендім.

 

Жағдайыңыз қалай?-деп күбірледім,

Ойланып тұрды да:Шүкір!-деді.

Тірілей мені ұлым өлтіргенмен,

Қарағым,мені үкімет өлтірмейді.

 

Әңгіменің қаладым жалғасқанын,

Айналайын,ішім де шер-дастаным.

Үш қабатты үйі бар ер баламның,

Бір бұрышын қайтейін қимағанын.

 

Үш қабатты қарттар үйінмекендедім,

Тамағым тоқ,бәріне де шүкір дедім.

Келінім көрсетпеген қызметін,

Күтуші қыздарымнан көрдім!-деді.

 

Қадірін біл жарығым,кемпір-шалдың,

Немересі екенсің есі бардың.

Үйдегі ата-әжеңе сәлем айт!-деп,

Күлімдеді.Қия алмай мен қоштастым.

 

Аз болса да басылғандай сағынышым,

Қайталана береді бір дауыс,үн.

Қара жердің астындағы ата-әжеме,

Қалай сәлем айтам?!-деп жылап шықтым.