Блоги
Все
ПРОЗА
ПОЭЗИЯ
ДРАМА
КРИТИКА
ЭССЕ
ФОЛЬКЛОР
САТИРА
МОЕ МНЕНИЕ
ГЕНЕАЛОГИЯ
ЗНАНИЕ
ИСКУССТВО
АУДИО
ПОСЛОВИЦЫ И ПОГОВОРКИ
ВИДЕО
ИСТОРИЯ
ШОУ-БИЗНЕС
ЛАЙФХАК
РОМАН
СТАТЬЯ
12.12.2017
4601
Адастың
Құрығына ібілістің ілініп,
Әр соқпақтан өте алмай сүрініп.
Адастың –ау, мынау жарық әлемде.
Қарайып санаң, ой-көңілің бүлініп.
Кім кінәлі? Айыптайық кімді біз?
Салып бердің арымызға кетпес із.
Кешеміз ғой, бауырымыз болған соң.
Бірақ меннен, қарындастан үміт үз!
Жазғырмаймын өткір тілмен, ащы сөзбен.
Төрелік те айтпаймын, көрмей көзбен.
Дегенмен, сай мінез қайда ер жігітке?!
Бос далбаса, пысықсу, қалжың сөзбен.
Мен, кейідім, ренжідім де, жерідім..
Үнсіз қалдым... Іштей терең егілдім.
Теріс айналғым келсе де, бауырымсың!
Артқа жол жоқ!
Нәпсінің құлы болып, жегілдің!
Поделиться:
Оставить комментарий: