Блогтар
Барлығы
ПРОЗА
ПОЭЗИЯ
ДРАМА
СЫН
ЭССЕ
ФОЛЬКЛОР
САТИРА
ӨЗ ОЙЫМ
ШЕЖІРЕ
БІЛІМ
ТАРИХ
АУДИО
ВИДЕО
МАҚАЛ-МӘТЕЛДЕР
ӨНЕР
ЛАЙФХАК
ШОУ-БИЗНЕС
МЕНІҢ АСТАНАМ
ҚИССА
АУДАРМА
ЖАҢАЛЫҚТАР
САЯХАТ
РЕЦЕНЗИЯ
СҰХБАТ
МАҚАЛА
12.12.2017
4803
Адастың
Құрығына ібілістің ілініп,
Әр соқпақтан өте алмай сүрініп.
Адастың –ау, мынау жарық әлемде.
Қарайып санаң, ой-көңілің бүлініп.
Кім кінәлі? Айыптайық кімді біз?
Салып бердің арымызға кетпес із.
Кешеміз ғой, бауырымыз болған соң.
Бірақ меннен, қарындастан үміт үз!
Жазғырмаймын өткір тілмен, ащы сөзбен.
Төрелік те айтпаймын, көрмей көзбен.
Дегенмен, сай мінез қайда ер жігітке?!
Бос далбаса, пысықсу, қалжың сөзбен.
Мен, кейідім, ренжідім де, жерідім..
Үнсіз қалдым... Іштей терең егілдім.
Теріс айналғым келсе де, бауырымсың!
Артқа жол жоқ!
Нәпсінің құлы болып, жегілдің!
Бөлісу:
Пікір қалдыру:
