Бұл оқиға менің студент кезімде болған.Ауылынан шығып көрмеген қыз баласының қала тынысымен енді танысуы.Он сегіз жасыма дейін ешқайда шығып көрмеппін - ау сонда?! Ауылымның көк шаңын жұтып,желіне кептіріліп,үйдегі қара ошаққа от жаққаныма мәз боп жүре берген екенмін ғой. Анамда қала тіршілігі жайлы бір сөзде ләм демепті. Содан не керек оқу аттестатымды арқалап қалаға келіп,жоғарғы оқу орнына түсе алмасыпды кім білген. Ақылы оқуға шама жетпейді. Анам мені қатарына қалмасын деп қаладағы бір колледжге түсіріп,өзі кете берді. Менің оқуға түсе алмай ауылға қайтқаным тура бір байдан қайтып келген қыздай көрінеді ау деймін шамасы. Мен қалдым анамның қуана түсірген колледжінде.

Ал,студенттік өмір басталды. Оқуда озат,белсенді,пысық болдым. Қыздармен жақсы араластым.Үнемі көтеріңкі жүрдім. Осылай жүргенімде қаланың бір мачосы байқап,қырындамасы бар емес пе?! Маған сыйлықтар жасап жүрді.

Мен өмірімде бірінші рет ғашық болдым.Күні-түні ойлайтыным сол.Ол хабарласпаса ас батпайтын шамаға жеттім.Қыздармен де оңды сөйлеспейтін болдым. Себебі мен ғашық едім.Күрең күзде мен ғашық болдым. Айтып жеткізе алмайтын сезім.