Блогтар
Барлығы
ПРОЗА
ПОЭЗИЯ
ДРАМА
СЫН
ЭССЕ
ФОЛЬКЛОР
САТИРА
ӨЗ ОЙЫМ
ШЕЖІРЕ
БІЛІМ
ТАРИХ
АУДИО
ВИДЕО
МАҚАЛ-МӘТЕЛДЕР
ӨНЕР
ЛАЙФХАК
ШОУ-БИЗНЕС
МЕНІҢ АСТАНАМ
ҚИССА
АУДАРМА
ЖАҢАЛЫҚТАР
САЯХАТ
РЕЦЕНЗИЯ
СҰХБАТ
МАҚАЛА
12.10.2017
5276
***
Әлі ештеңе білмеймін өзің жайлы.
Бір көрдім де, боп кетті төзім қайғы.
Сенің мөлдір көзіңе өлең жазып,
Сырымды айтқым келеді терең, нәзік.
Кешірімді кейбіреу кек дейтінін,
Бәрімізге бір жылу жетпейтінін;
Төгілгенде жыр болып дәптерге арың,
Туғаның да түсінбес сәттер барын;
Сезімімді сынаған кезбе күнді,
Саған дейін жылаған кездерімді;
Дүниенің кеңдігін, тарлығын да,
(Өмір деген, не өзі, зарлы ұғым ба?)
Шаттығымды, шерімді, тәтті мұңды,
Біз екеуміз кезіккен сәтті күнді.
Ойым онға, бөлініп санам мыңға,
Жазғым келді тұнса да жанар мұңға.
Көзәйнегім сыртында Күн күледі,
Көремін бе сені енді, кім біледі?
Жан-жүректі сұп-суық тастай қарып,
Кетті бәрі бір тамшы жасқа айналып...
Бөлісу:
Пікір қалдыру:
