Жүрсін Ерман. Келіншектерге кеңес

Қарамайды қыздарға кім таңданып,
Жүресіңдер жігітке гүл таңдатып.
Басқа жаулық түскен соң – бәрі басқа,
Әйел болу – ұлы өнер, үлкен бақыт.

Жаулық деген – жұмбақты бір бас киім,
Үлпілдеген қалпында тұрмас күйің.
Кеше аппақ жейделі жігітіңнің
Бүгін жуып жүресің кір нәскиін.

Белді бекем бейнетке буу керек,
Жанарыңды жаспенен жуу керек.
Еркектердің жұмысы – ләззат алу,
Ал әйелге ұл мен қыз туу керек.

Су сепкендей көңілің мұздай қалып,
Рас, кейде жүрегің сыздайды анық.
Соның бәрін ұмытып, көрпесіне
Кіру керек – қылықты қызға айналып.

Еркек деген, белгілі, жынды емес пе,
Айналады Күлмесхан,
Үндемеске.
Жер басқанын міндетсіп, өз үйіне
Ол қонаққа келеді күнде кешке!

Сен дегенде сөз таппай, тіл байланып,
Жүруші ең ғой қасында күнге айналып.
Аспандағы көңілің жерге түсіп
Бір-ақ күнде кетесің күңге айналып.

Сонда намыс тұлпарын астыңа мін,
Айту керек жасқанбай жастық әнін.
Ерің жәйлі өсекті естісең де
Естімеді деп ойла тас құлағың!

Көрсет әйел жанының өлерменін,
Ұмыт бәрін – не көрдің, не көрмедің.
Қонаққа бар жүр десе – ерегеспей,
Бояй салып көзіңнің көгергенін.

Жүруші едің ішінде гүлдестенің,
Кім біледі – қай сордың мінгескенін.
Дос дегенің кезінде болған шығар,
Енді бәрі өзіңнің күндестерің.

Болғанымен төр басқа, есік басқа,
Кеткің келер бір елге көшіп басқа.
Бір әйелдің сырғасы артық болса,
Құлағыңды түбінен кесіп таста!

Жарылқаймын деп сені серт етті ме –
Қуыра біл табаға еркекті де.
Айы оңынан тумасын басқа әйелдің,
Ол бетпақтың несі артық?
Жер тепкіле!

Адастырса қапыда үміт – қазық
Табылады қашанда күдікке азық.
Әйел алып несі бар бейшараның:
Төбесінен су шығар құдық қазып.

Болушы еді осыған тимеуіңе,
Осыншама тозаққа күймеуіңе.
өз обалы өзіне – сені сүйген,
Көндіре бер қамырдай илеуіңе.

Жағасын жырт жанына жетіп барып,
Тон да алып береді,
Етік те алып.
Шашыңды жұл!
Салдырлат ыдысыңды!
Тек масқара боп жүрме – асығыста
Ашуменен төркінге кетіп қалып!