Несіпбек Айтұлы. Бейбіт күннің қадірі

Зәресі ұшып індет деген дүлейден,

Бүкіл әлем қалтырады үрейден.

Әуежайда қаңтарылып ұшақтар,

Жартастардан аумай қалды сілейген.

Өмір-өлім бетпе-бет кеп тіресті,

Пойыздардың, кемелердің үні өшті.

Мемлекеттер бір-бірімен жауласқан,

Бір-бірінің амандығын тілесті.

Тура келген ажалдан кім бұлтарды?

Адамзаттың көк аспанын бұлт алды.

Шекаралар, көшелер де жабылды,

Терезелер, есіктер де қымталды.

Көңіліне уайым кірген күйінде,

Пақыр да отыр, патша да отыр үйінде.

Бейбіт күннің білмеппіз ғой қадірін,

Ішкен тамақ, мәз боп киген киімге.

Ар алдында есеп берер күн келді,

Қарақшылар, жемқорлар да жым болды.

Ұмытылды соғыстар да кешегі,

Естен шығып кім жеңілді, кім жеңді?

Түскен кезде ауыр тағдыр тезіне,

Шырқырады шайтандардың өзі де.

Тажалдар да тәубасына келіп бір,

Шыбын жаны елестеді көзіне.

Ей, бауырлар, қу дүниеге құнықпа,

Мөңіреме мәнсап деген тұлыпқа.

Қырғын тисе көппен бірге кебінсіз,

Қара жерге кіреріңді ұмытпа!

Адамзатқа келген тосын зобалаң,

Аулақ кетсін, болсын барлық ел аман!

Достық қана бекітеді іргеңді,

Қастық қашан қажетіңе жараған?

Бір-біріңді хан-төредей күтіңдер,

Туысыңа тапсаң құстың сүтін бер!

Мейрім ғана жеткізеді мұратқа,

Қайырым ғана қабырғаңды бүтіндер!

02.04.2020

Көрнекі сурет ашық интернет көздерінен алынды