Ризабек Нүсіпбекұлы: Бауырым-ай!

Екі батыр, қаны бір, намысы бір,

Миллиардтар елінде алысып жүр.

Бойларынан бұрқырап жусан исі,

Жылқыдай кісінесіп, табысып жүр.

-Келші, баурым! Құшақтайын, қысайын,

Ұршы, баурым! Жығылып, жер құшайын.

Бір қазақтан бір елдің биік намысы,

Көкбайрақты қалай жерге басайын!

-Қалай ұрам, есіл ерім, егейім!

Сен ұр мені, көтерейін, көнейін.

Шетте жүрген сан мыңдаған қазақтың,

Бір көтерші абыройын, мерейін.

-Бауырм-ай,

-Бауырм-ай, қандасым!

Жанымыз бір, қанымыз бір болғасын!

Өз-өзін аямайтын қатігездік,

Тегімізге таңба болып қалмасын!

Міне ғажап бауырмалдық құдірет.

Жібермеді кеудедегі жұмыр ет!

Бөрі текті батыр қазақ осындай,

Сатылмайтын дүниенің құлы боп!