Оспанхан Әубәкіров. Жап, ей, кемпір, есікті

(ертегі)

Жабдық жасап мейрамға,
Кемпір тынбай жүгірді.
Бауырсағын пісіріп,
Қуырдағын қуырды.

Күздің күні суытқан,
Жел кірді үйге алқынып,
– Жап, ей, кемпір, есікті, –
Деп қойды шал бір тұрып.

-Жапсаң тұр да, жап өзің,
Босқа, отырмай қасынып.
Бітпей жатқан көп іс бар.
Жүрмін өзім асығып.

Сол-сол екен, керісті
Кемпір шалға шүйлікті.
Шал ыза боп күйініп,
Берді былай бұйрықты:

– Өшір, кемпір, үніңді,
Үндемес пайда табады.
Ал кімде-кім қыңқ етсе
Есікті сол жабады.

Қасарысып тырп етпей,
Екеуі отыр сіресіп.
От та өшіп, үй суыды,
Бәле болды бұл есік.

Үй қараңғы, жарым түн,
Есік қалды аңқиып.
Кіріп келді бір-екеу.
Құлақтары қалқиып.

– Кім бар екен бұл үйде? –
Деді әлгілер дүрілдеп
Кемпір, шалда дыбыс жоқ.
Дізелері дірілдеп.

Ал қонақтар сыбанып
Соқты-ау піскен шұжықты,
Екі қыңыр тамсанып
Қарап отыр “қызықты”.

Темекісін қоса алып,
Ашымалдан сімірді.
Еркін тойлап “қонақтар”
Сезбеді бір дыбырды.

Кетті екеуі тойды да
(Бұлар да бір ит екен)
Біреуі айтты дауыстап:
– Бауырсағы шикі екен.

– Піскен! – деді кемпірі,
Бірақ бұл сөз кешікті.
Масаттанып шалы тұр:
– Жап, ей, кемпір, есікті.