Несіпбек Айтұлы
Елбасы (Толғау)
Кісімін ата көрген, ана көрген,
Көтердім көптің жүгін шама келген.
Батасы Мұқағали қабыл болып,
Сөзіме қалың елім баға берген!
Төбемнен төңкергендей қара түнді,
Түлетті Тәуелсіздік қанатымды.
Елбасы арқасында ел жаңарып,
Арқаға Астанадай қала тұрды.
Ежелде елтұтқалар ел орнатқан,
Ұласқан ұрпағына олар – мақтан.
Елбасы – қасиетті аталы сөз,
Мазмұны, мағынасы терең жатқан.
Ту тіккен, еңсе тіктеп елдігің ғой,
Өзгемен терезесі теңдігің ғой.
Елетміш, Ататүрік даңқыменен,
Елбасы ұғымының орны бірдей.
Тоқтамас ғасырлардан озған дәуір,
Тынысын сезінесің жазғанда жыр.
Кеңестік көсемдерді мансұқ етіп,
Кетті ғой көсем деген сөзден қадір.
Әр сөздің астарына осы арада,
Ағайын, ой жіберіп жете қара.
Тәуелсіз Қазақстан тарихында
Тұлғасы Елбасының жеке дара!
Өмірдің судай ағып өзегімен,
Келеді Президенттер кезегімен.
Елбасы – Назарбаев егіз ұғым,
Жасайды мәңгі бірге өз елімен!
Нұр-ағаң өзі салған нұр қаланың,
Сәулетті бағын ашты бұл даланың!
Азаттық, Елбасыны, Астананы,
Белгілі “Бәйтеректе” жырлағаным!
“Бәйтерек” біреулерге ұнамайды,
“Билікті мақтадың” деп кінәлайды.
Жырласам Елбасыны айып па екен,
Көтерген төбесіне ұлы Абайды!
Жырладым Абылайды, Қабанбайды,
Наурызбай, Бердіқожа, Бөгенбайды.
Хан Кене, Ақмоланың шежіресін,
Ту жайлы, теңдік алған заман жайлы!
Жырлаймын тілім барда таңдайымда,
Астана, еркін өмір, ел жайында!
Тұрғанда күнім туып аспанымда,
Биікке мен-дағы бір самғайын да!
Тіршілік жайнағанда таңғы аспандай,
Жарқылдар жырым менің алдаспандай.
Көрмесек басымызға қонған бақты,
Болмай ма екі көзді шаң басқандай…
Құлпырып, құбылмайды күнде босқа,
Мінезі бұл заманның мүлде басқа.
Тұлғасы Кемеңгердің арқа-тірек
– Түбі бір, тілегі бір күллі Алашқа.
Азаптың артта қалды сан ғасыры,
Қазақтың жетті әлемге алғаш үні.
Дүниенің төрт бұрышы түгел көрді,
Төрінде көш бастаған Елбасыны!
Дананың жүзеге асып ойлағаны,
Дәуірдің қайнап жатыр тайқазаны.
Елбасы, Астананың туған күні,
Әр қазақ жүрегінде тойланады.
Жұлдызды жыр тумаса жарқылдаған,
Қайтеді құлақ түріп халқым маған.
Көк байрақ құдіретті Ер қолында,
Қыранын күннің нұры алтындаған.
Бабасы көрмегенді көрді қазақ,
Қанатын кең жаһанға керді қазақ!
Атынан Ақорданың билік айтып,
Төраға Еуропаға болды қазақ!
Шығандап, қиыр шеттің танып бәрін,
Уа, жұртым, шартарапқа шарықтадың!
Бұл әлем қашан тұтас біліп еді,
Қазақтай жер бетінде халық барын?
Табынған ата-бабаң көкбөріге,
Алысып ат үстінде өтпеді ме?!
Шығарды Нұрсұлтаның тайсалмастан,
Тәкаппар Еуропаның қақ төріне!
Аспандап атақ-даңқы көкке өрлеген,
Бүгінді салыстырма өткенменен.
Төрінде төрелік қып отырған жоқ,
Бабалар Еуропаға жеткенменен.
Бетіне берекенің шаң жұқтырмай,
Көп болып қуанайық тарлық қылмай!
Қазаққа дүниені жалт қаратқан,
Болған жоқ бұрын-соңды ерлік мұндай!
Жаңылып жүрер жолдың жүлгесінен,
Өрт шықты талай елдің іргесінен.
Дауысы сайыпқыран Нұр-ағамның,
Әлемнің саңқылдайды мінбесінен!
Сан ғасыр осы сәтті елім күтті,
Талайдың тіккен туын Тәңір жықты.
Батыры, Бейбітшілік көшбасшысы –
Данаға басын иді небір мықты!
Қаншама қасіретті жер көтерді,
Қаһарман өз ұлына ел де сенді.
Аждаһа полигонның аузын жауып,
Ғаламдық тұншықтырды зор қатерді.
Елбасы – төбеңдегі бақ жұлдызың,
Қаратты өз аузына жердің жүзін.
Сұңғыла саясатпен сара тіліп,
Ерітті тарихтағы тоңның мұзын.
Көп ұлтты Қазақстан ерді Ұлыға,
Ұрпаққа ер еңбегі мәңгі мұра!
Бір жерге барлық діннің басын қосып,
Әлемнің ықпал етті тағдырына!
Тудырған қайталанбас алып тұлға,
Қазақтай бақыты зор халықтың да.
Самғайды алтын топшы Самұрығы,
Қанатын болашаққа қағып тура.
Ұлт барда ынтымағы бұзылмаған,
Тарихтың өшіре алмас ізін заман.
Жел ескен айдарынан ел-жұртымды,
Тіл-көзден аман сақта, Қызыр бабам!
Адаспай салтымыздан халық тұтқан,
Елдіктің қасиетін таныттық сан.
Жеткізген осы күнге, уа, қазағым,
Өз ұлың өзегіңді жарып шыққан!
Секілді заңғардағы тау барысы,
Нұрсұлтан – ел тірегі, ел намысы!
Адамның бұл өмірде арманы жоқ,
Халқының бола білсе қорғанышы!..
Дүкен Мәсімханұлы
Ау, Нұраға, Нұр аға
Ау, Нұр аға, Нұр аға,
Алты Алашқа пір аға.
Құтты болсын тағыңыз,
Көтерілсін бағыңыз!
Арнадым саған, жыр, аға,
Құлағыңды түр аға:
Сен, сен едің, сен едің,
Асып туған ер едің.
Езіліп кеткен еліңді,
Жетелі іске жебедің.
Сен, сен едің, сен едің,
Ел тізгінін қармаған,
Шабысыңнан танбаған.
Қара қазақ қамы үшін,
Шаршы әлемді шарлаған.
Болашағың да болар-ды
Бала шағыңда барлаған.
Ақылы айдын кемелім,
Әбес іске бармаған.
Мұзбалақ қыран сен едің,
Қанаты қанша қақса талмаған.
Уа, Нұрекем, Нұрекем,
Дүние қолдың кірі екен.
Алданып қалып аярға,
Өзіңді теппе өзекке.
Алаштың қамы қашанда,
Алғашқы болсын кезекте.
Өзіңе мәлім жайымыз,
Оңынан туып айымыз,
Солынан туды күніміз.
Шала бір жанар жаны бар,
Тірілсін енді тіліміз.
Түтіліп түте тоз болған,
Түлесін енді діліміз.
Етекте қалған еленбей,
Төрлесін енді дініміз.
Өрлесін енді үніміз.
Имандай сеніп арыңа,
Тізгінді бердік тағы да,
Отырдың солай тағыңа!
Уа, Нұр ағам, Нұр ағам,
Жаны бар жайсаң – жыр алаң.
Елінің мәңгі бақытын,
Алладан күнде сұраған.
Сен, сен едің, сен едің,
Сабыр-төзімге кененім.
Елім деп өтер еңіреп,
Еңсегей туған ер едің.
Нұр егем десең еліңе,
Гүл егем десең жеріңе –
Қысылсаң ақыл бермейтін,
Қамшыламай желмейтін,
Нұсқаламай көрмейтін,
Айтқаныңа көнбейтін,
Құлқынын ғана жемдейтін,
Тексізден уәзір жинама!
Өзіңді өйтіп қинама!
О, Нұрекем, Нұрекем,
(Мансап та қолды кірі екен.)
Сүттен аппақ арыңды,
Ақ жүректен жыр етем,
Көңіліңді сөйтіп түлетем.
... Бақыт па, сор ма осымыз,
Бір жағымда самұрық,
Бір жағымда аждаһа...
Тігілді қатар қосымыз.
Ең жақының кім болса,
Әуелі содан шошыңыз.
Құп десе көңіл қошыңыз,
Сөзіме құлақ тосыңыз:
Не бітеді құқаймен,
Не табамыз құқаймен?!
Баяғы бабай билердей,
Шыжымдап тартып, ши бермей,
Талай тайғақ өткелден,
Оралдың толық ұпаймен.
Есіңе енді саларым,
Ойнасаң да орыспен,
Қалжыңдаспа қытаймен!
Аман болсын ел десең,
Бүтін болсын жер десең –
Сөзіме құлақ түргейсің,
Шығыстан байқап жүргейсің,
Шүршітті мықтап білгейсің.
Ең үлкен уәжім осы еді,
Осы бір жерім бос еді...
Демеңіз әсте, Нұр аға,
Маңайдың бәрі дос еді...
Жетсе Сізге бұл тілек,
Дүкеннің көңілі қош еді!
Бүгінгі күнін мүлде азат,
Сақтаймын десе бұл Қазақ,
Нұр аға, Сізге сенеді,
Сенеді, Сізге ереді.
Нұр аға, Сіз де «Ел!» дегей,
Ел үшін ғана терлегей.
«Шылыққа» орын бермегей.
Алаштың нұрлы ертеңін,
Алақанменен тербегей!
Жамбыл Дүйсенов,
жас ақын
Нұр атам
Нұр атам менің намысын отқа қайраған,
Күндіз де түнде халқының қамын ойлаған,
Қазақтың атын танытып әлем жұртына,
Байрағын ұлттың басына шыңның байлаған.
Нұр атам менің, маңдайдан бағы таймаған.
Алладан тілеп атаң мен анаң жылаған,
Райымбек бабам басына түнеп сұраған.
Ұл едің, ата, ұлтыңның туған бағы үшін,
Болсам да сәби сеземін бәрін, қуанам.
Сен пәксің, ата, кіршіксіз жансың күнәдан.
Өмірің үлгі, білімде, спорт, өнерде
Ұмтылып алға түспеді еңсең төменге.
Өзімді – шыбық, ал сізді, ата, ұқсатам
Ақылдың кені алып бір үлкен еменге,
Өзіңді қосып өсиет еттім өлеңге.
Өлгенше жүрген Жамбыл бабамды жағалап,
Қызыл жолбарыс Үшқоңырды кеткен аралап.
Дейді ғой, ата, қолыңды сенің иіскепті,
Басыңа қонған сол шығар, бәлкім, дара бақ,
Иесін тапты іздеген барыс аралап.
Кемеңгер – атам, данышпан – атам, Нұр атам.
Асқар тауымыз боп, аман да есен жүр, атам!
Қазақтың бағын өзіңнен артық асырар,
Болған да емес, болмайды ешкім – біл, атам.
Қарт Жамбылдайын бір ғасыр өмір сүр, атам!
Бабамның атын өшірмей ізін жалғаған,
Мен – бала Жамбыл жырымды Сізге арнаған.
Тәуелсіздігім – тәңірден келген тәтті сый.
Алаулап жансын, сөнбесін оты маздаған,
Нұрлы жолыңыз мәңгілік болсын, Әз-бабам!
Нұрсұлтан атам, қазақтың тұңғыш Елбасы,
Астана – жұмақ, ұлтымның ұлы ордасы.
Мейірі түсіп, пейілі түсіп әрдайым,
Алланың нұры, атаның рухы қорғасын!
Алланың нұры, атаның рухы қолдасын!
adebiportal.kz