Ерік Нарын. Шын сүйсең байтақ әлем жыр!

Аңсар

Жәутеңдей қарап көп белге,

Елестеп көзге гүл мүсін,

Жеткізбей қойған көктемге,

Күндерге налып жүрмісің?

Толады білем кейде ішің,

Ақтарылғың кеп ақпанға.

Күндерді өтпес деймісің,

Ғасырлар өтіп жатқанда!

Көп күндер көп ой түюмен,

Жол сілтеп кейде жолсызға,

Сүймейтін жанды сүюмен,

Жатыр ғой өтіп онсыз да!

Сағынып шықсаң бел бір шың,

Шын сүйсең байтақ әлем жыр!

Көктеміңді аңсап сен жүрсің,

Өткенін аңсап әжең жүр!

Күндер бар жылдай созылар,

Жылдар бар өтер бір күндей!

Жүрекке бәрі жазылар,

Шер болып қатып – күлдірмей!

Күттірді-ау сонша көктемің,

Төзімің бекем о, қалай?!

Аңсатса бір күн өткенің,

Қайтер екенсің, ботам-ай?!

Үзілген үміт

Өткен түні,

Көз жасына толтырып түнек ішін,

Хабар күтті ол сенен, білемісің?

Үзбе десем тамырлы гүл үмітін,

Тәкаппарым, миықтан күлемісің?!

Ең болмаса xабарлас өтінемін,

Сен деп соққан жұп-жұмыр жүрегі үшін.

Көрмедің бе, білмеймін білмедің бе,

Саған деген сезімнің сәуле, нұры,

Шашылатын жымиып күлгенінде.

Өкініш пен мұңдардан букет жасап,

Өксік келіп сөз салған сол мұңлыққа,

Әлдекімге сөз салып жүргеніңде.

Ер шын болса – жары мен күтер елі,

Бір жыл болсын, о мейлі, он жыл болсын,

Үміт берсең ол сені күтер еді.

Сені күткен азапты сағаттарда,

Сен біреуге сыйлаған раушан гүлдің,

Жүрегін кеп шаншиды тікенегі.

Терезеден қарсы алып мұңлы күзін,

Шықпай жүр деп естідім бөлмесінен.

Жылатпаса маxаббат өр несімен?

Біреулерге қырдан гүл үзіп жүріп,

Үзіп алдың үмітін кеудесінен!