Тыныштықбек ӘБДІКӘКІМҰЛЫ. ӘБІШ КЕКІЛБАЙҰЛЫ РУХЫНА

Уай, Қамбар-Жұрт, Қамбар-Жұрт,
күрсінісі - қызыл нажағай жайқалтқан,
сүйсінісі - көк тасқа жасыл бітірген
аспантекті Көк Ұлдай, алпаң да балпаң көрініп,
әділеттің жолында
Алаш үшін арпалысты күн кешкен;
қаламынан түн қашып,
қабағынан дұшпан бұғынып,
Қара Сөзіне қараша ілескен;
маңдайы да аламанға пейіш аңқыған,
көз жауы да көкірегімізге егілген
Абыз өтті Дүниеден!

Абыз өтті Дүниеден, әулиелік пішінмен!
Қасқыр да түлкі бұ заман қадірін кімнің түсінген!
Бақи мен фәни арасы буырқанған бұлттарыңды жосылтып,
Ұлы Дала, Сен де енді дұға еткейсің ішіңнен!

Уа, Ұмай да Ұмай, Ұмай-Жұрт,
Ұмай да Ұмай, Ұмай-Жұрт,
дау қашырар қара байрақ еңкейтіп,
жау қашырар бөрілі байрақ шалқайтып,
Саған да көңіл айтамыз:
Наурыздағы буаз Нұрдай ышқынып,
енді осындай Ұл таба алар ма екенсің?!.

Тыныштықбек Әбдікәкімұлы