Мұқағали Мақатаев: "Махамбеттер, Абайлар-ай"

Өмірдің қысы, жазы, көктемдері,

Қысылтаяң шақтары, өткелдері,

Адамның аққан қаны, төккен тері,

Мұратқа жетпегені, жеткендері –

Жанымды жеп жүр менің көптен бері.

Атысу, аңдысу мен таласудың,

Санасу, табысу мен жарасудың,

Мінезін мынау адам баласының

Білсем деп құпиясын аласұрдым.

Алдында алуан-алуан мінездердің,

Амалсыздан келеді мың өзгергің.

Әркім өзін балайды данышпанға,

Бір-бір құдай санайды бір өздерін.

Білмейді екем...

Қолымнан келмейді екен,

Жоқты аңсап, жоқ сусынға шөлдейді екем.

Қой енді, тыйылайын, бұғынайын,

Ойымды орасанға бөлмей бөтен.

Жасырмай ойымды айттым талай-талай,

Қайтейін кетті бәрі қарайламай.

Айтарын ашып айтқан абайламай,

Дариға-ай,

Махамбеттер, Абайлар-ай!!!

Мұқағали Мақатаев