Абзал Сүлеймен. Құшады аспан жанымыз бүрлегенге дейін

Көл түбіне қатқан мұз

қыстың аязды күні

көл бетіндегі қалың мұз құрсауын көріп

тәнімді құшқан жұмсақ су туралы ойладым

құдды күллі ғаламның суы қазір қатып жатқандай

қолымды батырғым келді менің

сірескен толқын жалына қолымды қойғанда

беймаза ойлардан оятқан суық

миыма өтеді

ондағы тірі жасушалардың тітіркенгеніне

тамырымдағы қою қанға өшіккендей

тәнімдегі өмір жылуын сөндіруге тырысып

мен тағы еске алдым көл бетіндегі мұз құрсауын

бала күнімде сырғанап ойнағаным да

көліктің көл түбінк кеткені де

мұз аударылып өмір мен өлім қақпасына айналғаны да есімде

бізге сонда мұз құрсауы шексіз көрінетін

қазір көкжиекке сіңіп бұлдырайтын мұзды көл

уақыт аралық көпір сынды

қайтадан өткен өмірімді еске салады

оның жібіген кезін ұмытқалы қашан

иә оны бұл жердегілер де мұз күйінде ғана көреді

сосын тұрдым жағада

ақ жал толқындарды көруге зарығып

әбден мезі еткен ойлардан арылуға

тыныштықты тыныштықпен алмастырғым келгендей

мәнсіздік ішінде тұншығып

көкжиектен соққан желмен ұшқан

қар ұшқыны бетімде ериді жас сынды

мұз жарығынан сытылып шыққан суға

тамып

Құшады аспан жанымыз бүрлегенге дейін

Діңкесі қатқан кәрі емен жапырақтары

Жүдеу бұтақтарын жалаңаштағанда

Асфальт үстінде шіритінін білетіндей

Ұзақ қалқиды уақытпен ойнап,

Қала ортасындағы шуда,

Әйнек пен бағанға кедергі шолақ бұтағы

Шабылған күйі иіліп

Өзіне таныс күнге ғана ұмтылып

Сол күйі солған.

Оған тән емес берік бетон дуалдардан

Соңғы жерлеген жапырақтарын

Балақайлар шашып ойнаған дыбыс қана естіледі,

Айқайы ғана естіледі оның.

Уақыт аралық қылмыс

Дағдыға айналған әңгімелерден соң,

Жоқтау жаңғырығы сіңген қала,

Мың жылдық тастарға біткен құпия

Жаңалықтарда қайта көрсетілді.

Өткеннен тек жақсылық есте қалатыны сияқты,

Фрескалардағы жарты бейне,

Ажал құшқан тұрғындары да,

Қиратылған ғимараттары да,

Бізге адамзаттың ғаламаттығын көрсетеді деп ойлаймыз.

Жаны тастап ұшқан үйілген қаңқалар,

Өздері жайлы аз ғана ақпаратты сақтап жатса да,

Ажал иісіне қанық қаланың адамдары

Кісі қолынан қаза тапқанын,

Жел үстінде қалқыған өркениет,

Кісі қолынан қаза тапқанын,

Сенімге айналған тілдің,

Кісі қолынан қаза тапқанын,

Сыбырлайды тек,

Нәсілі мен жынысын анықтаған ғалымға.

Гүлді ғаламшар

Құшағым гүлге толғанда,

Күздің салқыны жылы сипап өткенін сезіп,

Ол туралы жақ ашпауды жөн көрдік.

Үнемі әлдене кедергі болатынын ойлаймыз,

Көзімізді жұмып.

Құлақ түбінде естілген "Көзімнің қарасы",

Төртінші өлшемдегі ғалам қақпасында

Дәл қазір басқа уақытта айтылғандай,

Қол созым жерде,

Бәлкім, менің ол ішімде

Қара құрдымда

тәніміздің талқаны шыға берсе де,

Жанымыз спираль бойымен созылса да,

Орала береміз тағы,

Көзімізді жұмып.

Реликті шағала*

Жүздеген,

Мыңдаған шақырымдарды,

Артқа тастап,

Аралтөбеге** қайта оралғанда,

Өзіне таныс көлдің бетінде шағала,

Өзіне бейтаныс көлдің бетіндегі балапан

Қайта ұшуға қамданады,

Көк ала толқынның жалында қалқып.

Ескі де емес және жаңа да,

Өліара кезеңнің ұлы құсы,

Тамырының тереңге бойлағанын да, бірақ

Планетаға әмірі жүрген динозаврлар дәуірінің

Қайта келмейтінін де біледі.

Біледі сосын ол мынау көлдің де

Көне теңіздің бөлшегі екендігін.

Ештеңе өспейтін аралдағы

қиыршық тастарға,

Жемтігін төсеген,

Шуылдақ мыңдаған шағала

Адам қолынан қаза тапқанда;

Ештеңе өспейтін аралдағы

Қиыршық тастарға,

Мамық қауырсынын төсеген,

Шаңқылдаған жүздеген шағала,

Адам қолынан қаза тапқанда;

Ештеңе өспейтін аралдағы

Қиыршық тастарға,

Өз денесін төсеген,

Сыбырлаған қос шағала

Адам қолынан қаза тапқанда,

Ешкім де азалы дауыс естімеді..,

Биыл да Аралтөбе жетім...

*Реликті шағала – көне заман шағаласы

**Аралтөбе – Алакөл көліндегі реликті шағала ұя салатын арал

_{Көрнекі сурет: Джексон Поллок «Синее (Моби Дик)»}