ХХ ғасырдың Британия сатириктерінің өте көрнекті де танымалдарының бірінен саналатын Ивлин Во (1903-1966) жастық шағында қаламгер болсам-ау дейтін ойлан мүлде аулақ болатын.

«Брайдхедке оралу» романында ортаны әшкерелеудің сатиралық реңкі басым. Алайда, мұнда, басқаша лирикалық тақырып та бар даусымен жар салады. Сөйтіп, Во өте тапқыр диологтың шебері ғана емес, поэтикалық нәзік теңеулердің аса бай палитрасын пайдалана білетін табиғатты дәл бейнелейтін нәзік жанды суретші екенін де көрсетіа бере алды. Брайдсхедтегі үй, иеліктегі жер, қоршаған айнала – бәрі-бәрін де кітаптың толыққанды кейіпкерлері деп санау қажет.

Жазушы әрдайым рухани өмірімен қоян-қолтық тіршілік ететін, табиғи кісілік қарым-қатынасқа ынтық, нағыз сұлулыққа жаны құмар адамдар жағында, сондықтан да «Ұмытылмас арудағы» қара бояулар мол қолданылғанымен, мұның бәрі де оның адамдарда жек көргендігінен емес, олар үшін жаны ауыратындықтан деп түсіну қажет...