Абзал Бөкен: Диогеннің дегені

Сұрамайтын сұғынып ештеңені,

Сұңғылаға не берді өскен елі?

Дүмді патша кегенде,

Диогенің

баспанаға айналған бөшкеде еді.

-Жалғау үшін кеп тұрмын үзігіңді,

Білдір, – деді билеуші, – үзіріңді.

Қыздырынып отырған күн көзіне

Кемеңгердің кермиық жүзі күлді;

Төресіне төндіріп тамыздығын,

Ақылманның айтқаны аңыз бүгін:

«Қалқаламай күн көзін былай тұршы,

Бұдан өзге жоқ, – деді, – арыз-мұңым».

Сарайынан сабылып ұлық кепті,

Ұлықпын, – деп жаппасын тұнық көкті.

«Балық» солай бөшкеде бұлқынған соң,

Беттей алмай Зұлқарнай жүріп кетті.

Алыс жақтан аңқыған Арқаға ана

Астарын ұқ аңыздың, қалқа-бала.

Сен Македон емессің,

мен Диоген,

Күннің көзін, ендеше, қалқалама.