Ибрагим Исаев: Елге сәлем

Сәтін салса, Құдайым, келем деді дегейсің. 

Көңіл-күйін байқатпай, кейде жүрер жол таппай, 

Сағыныштың сызығы тереңдеді дегейсің...

Алматыға бұл күнде сыймай-ақ жүр дегейсің,

Туған жерін, достарын қимай-ақ жүр дегейсің.

Қалмағандай тірегі, шытынаған жүрегі,

Амал қанша, әйтеуір, қирамай жүр дегейсің...

Алып ұшқан көңілі басылып жүр дегейсің,

Жүдегенін жанының жасырып жүр дегейсің.

Жылу іздеп іздерден, жапырақтай күз көрген,

Шаршаңқырап бұл күнде шашылып жүр дегейсің.

Сөзге ілініп себепсіз, сүрініп жүр дегейсің,

Шаршағаны түрінен білініп жүр дегейсің.

Жаңа өмірге ере алмай, болашаққа сене алмай,

Өткен күннің отына жылынып жүр дегейсің...

Күтіп жүрген жоқ әзір кәрілікті дегейсің,

Сыйласатын досының бәрі мықты дегейсің.

Жалғыз өскен шынардай, өкінішін шығармай,

Мәуелеген Сыр бойын сағынып жүр дегейсің...

Шашына да аз күнде ақ кіріпті дегейсің,

Көңілінің көліне қақ тұрыпты дегейсің.

Тойы болды керемет, шақырғанмын, келер деп,

Ағайынын сол күні қатты күтті дегейсің.

Көңіл құрғыр бірталай достан қапты дегейсің,

Амалсыздан тістейді бас бармақты дегейсің.

Арман жалғап арманға, немерелі болғанда,

Қуанғаннан бөрігін аспанға атты дегейсің.

Күрмеуге де қысқа жіп келмейді екен дегейсің,

Тірі жанға-тіршілік өлмейді екен дегейсің.. .

Айтқанының бәрі шын, жалғыз шыбын жаны үшін,

Ешкімге де намысын бермейді екен дегейсің...

Байлық пенен мансапқа қызықпапты дегейсің,

Кейде ішпейтін ортада қызып қапты дегейсің.

Белгі болып бұл күннен, күн сайынғы кірбіңнен,

Жүрегінде өшпейтін сызық қапты дегейсің.

Жаңалығын ел жақтың біліп жатыр дегейсің,

Қиындыққа сыналап кіріп жатыр дегейсің.

Өз-өзінен байланып, жолға қарап ойланып,

 Алматыда бір ұлың жүріп жатыр дегейсің...