Святая ложь, пусть даже ты свята,

Твоя мне надоела доброта,

Я тебе не верю!

Зачем ко мне являешься ты в дом,

Зачем сидишь как гостья за столом,

Я тебе не верю!

Зачем меня ты бережешь от бед,

А я киваю головой в ответ.

Ты боль больнее делаешь вдвойне,

А истина давно известно мне.

Мне правда горькая, сказала, не робей,

И стала я от этих слов еще сильней.

И потому не надо ложью помогать,

Не надо лгать, не надо лгать.

Святая ложь, пусть даже ты свята

Твоя мне ненавистна доброта

Я тебе не верю!

За то, что в душу лезешь ты ко мне,

За то, что всем довольна ты вполне

Я тебе не верю!

Но я терплю - гостей не гонят вон

И я давлю в себе невольный стон

И что со мной, не ведают друзья

И в этом – правда, горькая моя

Святая ложь, пусть даже ты свята,

Но зло твоя рождает доброта.

Я тебе не верю!

А значит, доброта твоя страшна

Конечно ложь, конечно, я грешна

Конечно,

Тем, что тебя терпела до сих пор,

Тем, что с тобою я не вступала в спор.

Ну, хватит, буду я теперь иной

Ты видишь - правда горькая  со мной

Тәтті жалған, қанша сағым болсаң да,

Алданышқа адам, сірә, тойған ба.

Саған мүлде сенбеймін!

Қонағымдай отауыма кірдің де,

Шығып алдың дастарханның төріне,

Саған мүлде сенбеймін!

Ақиқатқа көзім әбден ашылды,

Билеп алдың менің аңқау басымды.

Сақтағандай болып әркез бәледен,

Уайымды қоса түстің неге сен.

Ащы шындық жинатқызды есімді,

Еселеді бойымдағы күшімді.

Жалғандықпен созба маған қолыңды,

Бос сөзбенен бөгемеші жолымды.

Тәтті жалған, қанша сағым болсаң да,

Жалғандықтан пенде, әсте, оңған ба.

Саған мүлде сенбеймін!

Жан-дүнием қалса болды тапталып,

Өз-өзіңнен жүргенің сол шаттанып.

Саған мүлде сенбеймін!

Бәріне де төзермін, қонағымнан аса алмай,

Көкіректің дауысын, жаншысам да баса алмай.

Қайдан ұқсын өзгелер ішімдегі мұңымды,

Тұншықтыра қамаймын шыңғырғанмен шынымды

Тәтті жалған, қанша сағым болсаң да,

Зұлымдықты ізгілік деп алданба.

Саған мүлде сенбеймін!

Расында, ісің сенің үрейлі,

Күнәһарың мен болайын, мейілі.

Әрине,

Амалым жоқ бәріне де шыдармын,

Дауласқанмен құпияңды ұғар кім!?

Жетер енді, сілкіп тастап уайымды,

Шындықпенен жеткізейін жайымды.