Моңғол халқының жаңа заман әдебиетінің өкілі, өлеңдерінде өзгешелік бар ақын Энхтуяа Рэнцэндоржқызы 1973 жылы Моңғолияның Говь-Алтай аймағының Алтай қаласында дүниеге келген. Поэтикалық псевдонимі - Эмүжин.

Цэцэг бэлэглэнэ гэж би найдаагүй

Цэнхэр цамц чинь санаанаас гараагүй

Цэвэрхэн царай, үүр шөнө шиг харц чинь

Тэр өдрүүдийн нар яаж жаргасныг

Тэр үдшүүдийн сар ямар өнгөтэй байсныг сануулдаг.

Жил саруудын уртаас би айгаагүй

Жиргэх шувуудын дуу гэгэлгэн байсныг мартаагүй

Жирийн бус үнсэлт, учрал, хагацал

Жирийн л нэгнийх байсан гэдэгт

Одоо болтол итгэхийг хүсдэггүй

Цэнгэл амласан уруул чинь

Цэрвэж хэлсэн үгэнд минь төөрөлдөхөд

Ханын цагны яаруу дуутай уралдан

Хаалга хаагдахтай хамт энэ бүхнийг

Мартана гэж өөртөө амласан.

Цэцэг бэлэглэнэ гэж би найдаагүй

Цэнхэр цамц чинь санаанаас гараагүй...

Гүл сыйлар деп сенгем жоқ,

Көк жейдең ойдан шықпады.

Таза жүзің мен түндей көздерің,

Махаббатымнан менің бұқпады.

Сол күннің күні қалай батқанын,

Сол түннің нұрлы айы салды еске.

Жыл, айдың соңынан қорықпадым,

Сайраған құстардың үні талды есте.

Бекерге емес сүйісу, кездесу, қоштасу,

Бейтаныс біреудікі болған-ау, дегенге.

Күні бүгінге дейін сенбеймін (бос басу).

Тек қана айналып кеткендей өлеңге.

Ләззатты уәде еткен еріндерің сенің,

Сыбыр сөздерімде адасып қалғанда,

Қабырға сағаттың сазымен жарысып,

Есікті жапқандай болды сол арман да...

Мен сені ұмытамын деп серт бергенмін!

Гүл сыйлар деп сенгем жоқ,

Көк жейдең ойдан шықпады...

* * *

Алдвал ч алдаг ээ, миний гал халуун нас

Ахиад би ямар залуу явах биш дээ 

Хорин тав хүрчихлээ гэж гомдлохоо болъё 

Хор шар атаа хорслын цаана насаа нууж явъя

Дураараа л гэлцдэгсэн, идэр залуу насыг минь

Дурсамжнаас өөр юу үлдэх юм бэ?

Задгай гэзэг эрх чөлөөнөөс минь юундаа бишүүрхээв

Замын уртад үүнээс өөр хань болсон нь үгүй ээ

Оо энгэсэгээр гоёхын хэрэг байгаагүй

Одоо бол харин гоочлохын хэрэг байхгүй

Ай миний гал халуун нас

Ганцаар өнгөрөөсөн мөч болгоны төлөө

Гараан дэрлэж хоносон шөнө болгоны төлөө

Дундуур үлдсэн хундага болгоны төлөө

Дурлалаас нь татгалзсан хөвгүүдийн төлөө

Чиний өмнө, би буруутай!

Адасса, адассын жалынды жастығым менің,

Айналып қайта келмесін білемін анық.

Жиырма беске толдым деп рас түңілмегін,

Өштік пен өзімшілдіктердің артында жүрегім жанып.

Өз жасымды жасырып бәлкім, жүрейін,

Еркін, ерке деуші еді жастықты бұла.

Естеліктен басқа не қалады екен білейін,

Жасады деп айта алмас ешкім жастықты күнә.

Жайылған бұрымдай бостандығымнан,

Жатырқауым керек пе еді?

Алыс сапарда достан да құрбан,

Армандасым болған емес ерек тегі.

Қалай болғанда да сәнденудің керегі болмады,

Қазір қайта келеке, қажет емес ол дағы.

Оу, менің оттай жанған жастығым!

Жалғыз өткізген сәттерім үшін,

Жастанған қолды түнгі дәттерім үшін,

Ортада қалған құтылар үшін,

Орынсыз сағы сынған мықты ұлдар үшін,

Сенің алдыңда мен кінәлімін!  

Моңғол тілінен аударған Бақытгүл Зарқұмар