Жыл құстарының әні 6+

Байбота Қошым-Ноғай

Жыл құстарының әні 

Көк жүзінде ән салып, 

Жыл құстары ұзады. 

Әуеніне тамсанып, 

Тыңдап тұрмыз біз әлі. 

Күннің көзі мұнартып, 

Аспанда бұлт қалқиды. 

Құстар үні мұң артып, 

Әсем сазбен шалқиды. 

«Қош бол, теңіз жағасы, 

Айдын шалқар көлдерім! 

Қош бол, 

Сырдың сағасы 

Тоғай, жазық белдерім! 

Қош бол, туған жеріміз, 

Бізді айыпқа бұйырма! 

Ұмытпаймыз біз сені 

Жүрсек те қай қиырда!..»

Жуынбапсың, бұл қалай? 

Өтіпті ғой бір апта, 

Сен келгелі қасыма. 

Жуынбапсың бірақ та 

Су тимепті-ау шашыңа! 

Саусағыңның арасы, 

Қалыпты ғой кір ұстап. 

Қуыршақ-ау қарашы 

Жумаймысың дұрыстап?! 

Қәнеки, оң қолыңа, 

Ал дағы сен сабынды. 

Иығыңа,

Жоныңа

Жақ көбігін қалып ғып! 

Қәнеки, сол қолыңа 

Ал дағы сен сабынды. 

Иығыңа,

Жоныңа

Жақ көбігін қалып ғып! 

Тіс щеткасы тұр, міне, 

Ыс тісіңді, қуыршақ. 

Сүртінеміз сүлгіен 

Мына біздер жуынсақ. 

Жетті!

Жетті!

Оһ, ғажап! 

Жайнап кетті-ау реңің де! 

Беті-қолың тап-таза 

Болды, міне, сенің де!

Ұқсас екен бәрі де... 

Зеңгір аспан құшаққа ап, 

Күледі Күн нұр құйған. 

Қос қанатты ұшақ та 

Аумай қалған қырғидан. 

Шырқап шыққан шығанға, 

Тікұшаққа қарашы. 

Инеліктен бұған да 

Бір ұқсастық табасың. 

Жазда жаңбыр жаумаған, 

Есіңе алшы аптапты. 

Парашюттен аумаған 

Көресің көп бақбақты. 

Болсаң егер байыпты, 

Сен суретші боласың. 

Ал сүңгуір қайықты 

Балық па деп қаласың. 

Бұл ғажапқа мен мүлде, 

Таңырқаймын әлі де. 

Назар салсаң Көрдің бе, 

Тым-тым ұқсас бәрі де...

Тар боп қапты көйлегім... 

Бірнеше рет жуылып, 

Қысқарыпты көйлегім. 

Етек-жеңі шуылып 

Тар боп қалған ғой дедім. 

Саған берем мен мұны, 

Ең кішіміз үйде сен. 

Көйлегімді

Енді кім, 

Киеді,

Сен кимесең?! 

Тұрған жоқ тым ескіріп, 

Қуыршағым,

Қарашы!

Қалғанда сен ес біліп, 

Әпереміз жаңасын!

Көктемді сағындым 

Мүлгіп жатыр мұңды қыр, 

Қар жауып тұр далада. 

Қонақтайтын сынды бір 

Көлге мың сан шағала. 

Көзім талды көп қарап, 

Қылаулаған қарға мен. 

Қар секілді ақ парақ 

Кенет тауып алған ем. 

Қолға жасыл, 

Сап-сары

Қалам түсті, 

Жарайды.

Салдым сосын бақшаны 

Күнді күлген арайлы. 

Күн алтын нұр төгеді, 

Ойға шомып, 

Қамықтым.

Көктемді мен себебі, 

Сағынып-ақ қалыппын!

Ойын, ойын ғана ма?.. 

Кей кісі жан дер еді, 

Өз қадірін білмеген. 

Ауырмаймын,

Себебі,

Шынығамын күнде мен. 

Дамыл таппай үнемі, 

Жүгіремін аулада. 

Ширақ басып жүреді 

Дені-қарыны сау бала. 

Кейде теңбіл допты да, 

Қақпаға дөп тебемін. 

Бокста ауыр соққыға 

Әркез төтеп беремін. 

Турникке де асылып, 

Өсіремін бойымды. 

Ойламаймын,

Әсілі,

Тек ойын деп ойынды!